Rezension
Tijdschrift voor Theologie 52, Nummer 4: Winter 2012
Melanchthon vatte in 1530 de voornaamste punten van de evangelisch-lutherse leer samen in de Confessio Augustana of Augsburgse Belijdenis, waarbij hij gebruik maakte van het concept ›belijdenis‹. Deze belijdenis was de eerste in een reeks van confessionele geschriften in de reformatorische kerken. In een poging om de controverse aangaande de interpretatie van de Augsburge Belijdenis te beëindigen en tezelfdertijd ook eenheid te brengen tussen de verdeelde lutherse kerken, werd in 1577 de zogenoemde Formula concordiae of Concordia-formule opgesteld. Deze formule bestond uit een samenvatting van de voornaamste lutherse geloofspunten en werd opgenomen in de canon van de meeste lutherse kerken. Hoewel de formule heden ten dage in theologische kringen al te vaak gemarginaliseerd wordt, blijft ze cruciaal. Dit werk van K. geeft een overzicht van de huidige stand van het onderzoek met betrekking tot de ontwikkelingsgeschiedenis van de Formula concordiae en de impact hiervan op het zelfverstaan en de leer van de Evangelisch Lutherse Kerk. K. kiest in zijn werk voor een duidelijk historische invalshoek en bespreekt de verschillende fases in de totstandkoming van de Formula concordiae in negen hoofdstukken. Hij slaagt er bovendien in om de complexe theologische debatten op een heldere manier voor te stellen binnen een beperkte ruimte (200 blz.). In de inleiding geeft T. Kaufmann daarom terecht aan dat K. de theologische debatten van het lutheranisme niet alleen begrijpt als elementen van een sociaal en cultureel-historisch formuleringsprobleem, maar precies zoals de protagonisten ze ook begrepen: als een dispuut over theologische waarheid dat ook vandaag nog relevant is voor lutherse theologen.
Els Agden
